Na een leuke vakantie is het tijd dat ik mijn blog weer eens oppik.

Waar ik het in het schrijverswereldje het nog steeds het moeilijkste mee heb, is de sociale ongelijkheid die er heerst. Laat je niet misleiden, je hebt er meer nodig dan louter talent om het te maken. De factor geluk wordt mee bepaald door je budget en achtergrond.

Ja, ik beken dat ik hier iets minder actief ben geweest, omdat ik even tijd offline wilde. Momenteel zit ik weer in een fase dat schrijven minder vlot gaat. Mijn inspiratie is weer eens niet juist gesorteerd, dus moet ik herbronnen. Een verhaal schrijven lukt bij mij niet op commando.

Ik voel me een beetje leeg vandaag. Ik heb zonet mijn spirituele western 'Prairiebrand' naar de redactie gestuurd.  Na meer dan een jaar hard werk aan een concept dat ik al een tijdje in mijn hoofd had, maar er niet uitkwam, is het manuscript nu redactieklaar.

Ik moet toegeven: soms hoor je de critici uithalen naar boeken die slecht geredigeerd zijn uitgegeven. Toch denk ik er het mijne van. Veel schrijvers hebben het geld niet om hun boeken deftig te laten redigeren. Dit kost bakken geld.

Momenteel ben ik even leeg.  Is het writer's block? Niet echt. Ik ben gewoon even leeg geschreven.

Ik wilde er in oorsprong geen aandacht aan geven, maar ik kan het als dierenliefhebber niet vatten dat je als schrijver je lezers laat wachten op het einde van je serie, maar wel investeert in je fantasy creaties werkelijk te maken.

Aan de hand van mijn vorige blogpost wil ik er verder ingaan op hoe schrijven me helpt als copingmechanisme om met mijn PTSS om te gaan.

Ik heb er lang over nagedacht of ik deze blog wel zou schrijven. Ga ik me zo bloot geven?

Iets wat ik vaak hoor: het is maar een hobby, dus ik zou er geen geld voor mogen vragen.

Wel, de titel van deze blog vraag ik mezelf soms ook af.