Ik voel me een beetje leeg vandaag. Ik heb zonet mijn spirituele western 'Prairiebrand' naar de redactie gestuurd.  Na meer dan een jaar hard werk aan een concept dat ik al een tijdje in mijn hoofd had, maar er niet uitkwam, is het manuscript nu redactieklaar.

Ik moet toegeven: soms hoor je de critici uithalen naar boeken die slecht geredigeerd zijn uitgegeven. Toch denk ik er het mijne van. Veel schrijvers hebben het geld niet om hun boeken deftig te laten redigeren. Dit kost bakken geld.

Momenteel ben ik even leeg.  Is het writer's block? Niet echt. Ik ben gewoon even leeg geschreven.

Ik wilde er in oorsprong geen aandacht aan geven, maar ik kan het als dierenliefhebber niet vatten dat je als schrijver je lezers laat wachten op het einde van je serie, maar wel investeert in je fantasy creaties werkelijk te maken.

Aan de hand van mijn vorige blogpost wil ik er verder ingaan op hoe schrijven me helpt als copingmechanisme om met mijn PTSS om te gaan.

Ik heb er lang over nagedacht of ik deze blog wel zou schrijven. Ga ik me zo bloot geven?

Iets wat ik vaak hoor: het is maar een hobby, dus ik zou er geen geld voor mogen vragen.

Wel, de titel van deze blog vraag ik mezelf soms ook af.

Onlangs kwam ik in een discussie terecht, die me aan het nadenken zette.

Iets waar ik het heel moeilijk mee heb tegenwoordig: politiek.

Ik wil toch even iets kwijt over de negativiteit die ik soms ondervind als schrijfster.