Sociale ongelijkheid in het schrijverswereldje

Waar ik het in het schrijverswereldje het nog steeds het moeilijkste mee heb, is de sociale ongelijkheid die er heerst. Laat je niet misleiden, je hebt er meer nodig dan louter talent om het te maken. De factor geluk wordt mee bepaald door je budget en achtergrond.

Ben je hoger opgeleid, heb je geld om goede redactie te betalen en kan je een groot sociaal netwerk uitbouwen, dan heb je meer kans een winstgevende bestseller te schrijven. Je zal makkelijker een uitgever kunnen vinden, of in eigen beheer ook meer mensen bereiken. Iedereen zal voor je boek staan trappelen en je zal prijzen in de wacht slepen.

Dan heb je de gemotiveerde schrijver met een beperking, die het met een uitkering moet doen en moet wringen om rond te komen. Geld voor redactie? Er is amper geld om de rekeningen te betalen.

Je hebt dan wel goede ideeën, mogelijk talent, maar je zal harder moeten werken, om uiteindelijk toch op de achtergrond te blijven en nooit een podiumplaats te bereiken. Deze schrijvers werken dikwijls harder voor minder resultaat.

Het is een zuivere waarneming na jaren vechten voor een beetje herkenning in het vak. Ik weet dat ik me geen illusies moet maken. Ik zal nooit prijzen winnen. Mijn werk zal met de middelen die ik heb nooit in elke boekenkast staan.

Ik heb het ook al lang opgegeven. Jaar na jaar werk ik me uit de naad, probeer ik steeds meer mijn werk te verbeteren, in de hoop toch ooit op de shortlist van de Literaire Parel, ooit de Indie Awards te geraken.

De uitslag van deze webstrijd maakt de sociale ongelijkheid in het schrijverswereldje mee dan duidelijk. Ik geloof best dat de vakjury naar hun smaak het beste boek kiest, maar om eerlijk te zijn, kiezen ze juist die boeken die mij weinig aanspreken.

Ik schrijf ook genres die niet echt mainstream zijn en wil ook niet dingen gaan schrijven die me niet liggen. Daarom heb ik in alle eer en geweten besloten me te gaan richten op mijn niche en daarvoor mezelf te verbeteren. Het doet me deugd dat ik al in enkele bundels sta, samen met grote namen uit het genre. Ik ben de uitgever hiervan zeer dankbaar en dat is mijn overwinning.

Wat de Literaire Parel betreft: ik ga volgende edities niet meer meedoen. Het is mijn wedstrijd niet. Ik ga net concurreren tegen mensen uit de politiek en dergelijke. De publieksprijzen bewijzen ook dat het niet objectief is. Kan je stemmen ronselen, dan moet je niet eens een goed boek hebben.

Nee, als ik een verhaal heb dat past binnen een webstrijd in mijn genre, zal ik het mogelijk insturen. Niet dat ik daar veel van verwacht, maar ik heb gemerkt dat er binnen de fantastische genres meer respect is voor mensen die het moeilijker hebben en dat daar foutjes makkelijker vergeven worden.

Het zijn ook de genres die me meer liggen en waar ik meer affectie mee heb. Mijn keuze is gemaakt: ik ga het literaire wereldje achter me laten. Ik ga me inzetten voor waar ik in geloof.

Mijn volgende roman wordt 'Prairiebrand', een western buiten de lijntjes, omdat ik er paranormale elementen in verwerk. Ik ben trots op mezelf hoe ik daar geschiedenis en het fantastische heb vermengd. Ook vind ik de cover erg mooi. Ik heb hem laten tekenen door dezelfde tekenares als 'Brandende hemel', omdat haar stijl me bevalt.

Ik hoop 'Prairiebrand' tegen september klaar te hebben en in die maand uit te geven. Het doet me deugd dat ik weer kan genieten en trots zijn op mezelf zonder de ratrace van wedstrijden waarin ik toch kansloos ben. Dit boek en opvolger 'De Zwarte Valk' zullen niet meedoen aan de Literaire Parel, want ze zijn in mijn ogen al parels op zich.

Ja, ik vind ook 'Brandende hemel' al een niveau beter dan mijn vorige werken. Ik ga mezelf blijven overtreffen, maar niet meer rekenen op jury's en dergelijke om te bepalen wat mijn boek waard is. Ik zal het op de eerste plaats voor mezelf en mijn lezers doen.

Ik vond dat er dit jaar genoeg parels voor de zwijnen waren gegooid. Er waren boeken bij die volgens mij meer verdienden, zoals de briljante psychologische thriller 'Fatale Twist' van Suzanna Esther.  Na alle research en inspanning die ze ervoor heeft gedaan en ook de prachtige cover die ze voor dit boek had gemaakt, ben ik zwaar teleurgesteld dat zelfs dit boek de jury niet had bekoord.

Het draait dus echt niet om mij. Ik had de shortlist al lang niet meer verwacht en heb er al spijt van dat ik heb deelgenomen met kansloze boeken. Ik vind het gewoon erg dat echte parels het niet mee gehaald hebben.

De boeken die shortlist wel hebben gehaald zijn zeker van een goed niveau, maar compleet mijn ding niet.

In wedstrijd als deze valt de sociale ongelijkheid dus meer op. Mensen die het moeilijker hebben, bijvoorbeeld de populaire thriller auteur Mariska Noordeloos, die gekend is dyslectisch te zijn, vielen ook compleet uit de boot.

Omdat het duidelijk is dat de Literaire Parel geen inclusieve wedstrijd is en schrijvers die het moeilijker hebben er niet in aan bod komen, ga ik dus mijn ongenoegen hierover uiten door niet meer mee te doen en ik hoop ergens stiekem dat er ooit een wedstrijd komt die meer aandacht heeft voor deze vergeten auteurs.

Ter illustratie: de bedelaar met het boek, gegenereerd in Tengr.ai, gezien ik niet het budget heb voor rekenaars.