'Prairiebrand' naar de redactie

Ik voel me een beetje leeg vandaag. Ik heb zonet mijn spirituele western 'Prairiebrand' naar de redactie gestuurd.  Na meer dan een jaar hard werk aan een concept dat ik al een tijdje in mijn hoofd had, maar er niet uitkwam, is het manuscript nu redactieklaar.

Dit was een werk waarin ik echt in een emotionele rollercoaster zat en niet alleen omwille van mijn overgangshormonen. Ik ben vooral zwaar ontgoocheld geraakt in de menselijkheid op bepaalde punten toen ik de geschiedenis opzocht.

Ik wilde hier een verhaal neerzetten dat niet de traditionele western is in John Wayne-stijl zoals mijn vader ze graag zag, of toch ... Hij gaf me op bepaalde punten wel gelijk. Ik wilde de indianen anders afbeelden.

In oorsprong geloofde ik dat de indianen gespeeld werden door verklede blanke acteurs, omdat ze uitgeroeid waren. Op het einde van de film waren ze allemaal doodgeschoten en ik was er in diepe rouw door, ook al moesten ze de slechten voorstellen. Om eerlijk te zijn: ik vond die blanke helden ook niet zo sympathiek.

Mijn vader heeft alle moeite van de wereld moeten doen om aan een zesjarige uit te leggen dat er nog indianen bestonden. Het toeval wilde dat er toevallig in de fotozaak in de buurt een foto in de etalage verscheen waarop Pow Wow dansers stonden en dat heeft me overtuigd dat er inderdaad nog Native Americans bestonden.

Ondertussen hebben we Dances With Wolves gehad en heb ik zelf al Native Americans ontmoet, dus ik ben opgelucht dat ze inderdaad nog bestaan. Ik geef eerlijk toe dat ik mijn mannelijke hoofdrolspeler, Kwasiyaa, uiterlijk heb gebaseerd op een jongeman die ik echt ontmoet heb.

Ik heb nooit begrepen waarom mensen elkaar willen uitroeien. Dat gaat mijn petje te boven.

Het ligt in mijn aard om alles in vraag te stellen. Nu we dit jaar ook herdenken dat WO II 80 jaar gedaan is, heb ik gaan uitvissen of de deportatie en decimatie van de Joden echt de enige grote wettelijk geregelde genocide van die aard was na de Franse revolutie, zoals mijn lerares beweerde.

Het antwoord is NEE. Er zijn zelfs geruchten dat Hitler zijn inspiratie heeft gehaald bij de Indian Removal Act van 1830, die de aanleiding was van Trail Of Tears, waarbij de Cherokee werden geporteerd. Later is deze ook gebruikt voor meer gruwelijkheden.

De kolonisten wilden het continent. Ze hebben bijvoorbeeld massaal de bizons afgeslacht omdat ze wisten dat ze zo ook de mensen konden raken die ervan leefden. Die dieren liepen volgens hen in de weg, omdat ze in massale kuddes nederzettingen omver liepen. De mensen die daar eerst waren, die waren nomadisch en trokken met de kuddes mee., om in hun levensonderhoud te voorzien. Ze zorgden dat ze hun tipi's niet op plekken zetten waar ze omver gelopen werden, of weg waren voor het zou gebeuren.

Op de zuidelijke prairie had je Comancharia, het land waar de Comanche met hun tipi's rondtrokken. Deze stammen, die afstammen van de Shoshone, hebben door de komst van het paard hun kans gegrepen om zuidwaarts op te rukken en zo onder andere de Apache te verdrijven. Ze waren zo onverschrokken, dat de blanken een aparte eenheid hadden opgericht om hen in het bijzonder uit te roeien, is eigenlijk de juiste uitdrukking: de Texas Rangers.

De Texas Rangers bestond in oorsprong uit een bont allegaartje van jongemannen, die meestal geen idee hadden waarheen, of een geflopte legercarrière hadden, die de kolonisten gingen beschermen tegen de Comanche. Later is de situatie minder zwart-wit geworden en is er wel een vorm van wederzijds respect gegroeid.

Wat de Comanche hebben overgehaald om zich uiteindelijk over te geven, was dat de laatste stamleden helemaal ingesloten waren. Ze konden enkel verhongeren, of omver geschoten worden door de kanonnen. Ook begonnen de Rangers toen hun paarden dood te schieten. Dat was voor hen de doodsteek.

Toen heeft hun laatste chief Quanah Parker, die ook in mijn verhaal meespeelt, besloten zich over te geven. Hij was in oorsprong tegen de blanken, maar zijn eigen moeder was in principe blank. Ze was als negenjarig meisje ontvoerd en geïntegreerd in de stam.  Cynthia Ann Parker speelt ook een belangrijke rol in Prairiebrand, net als haar man chief Peta Nocona.

Ik wil niet te veel spoilers geven, maar mijn verhaal speelt zich iets eerder af, in de tijd dat Quanah Parker nog een baby was en volgt twee fictieve personages die ik zelf verzonnen heb.

Maar ik wilde toch een inkijk geven in de research die ik heb gedaan. 

Illustratie: AI-impressie van mijn hoofdrolspelers op de prairie. Ik ga eerlijk zijn dat de gezichten niet helemaal zijn zoals ik ze in mijn achterhoofd heb, maar dat is voor de cover reveal waar het nog veel te vroeg voor is.